Drogi Czytelniku,
dzisiejszy wpis jest zupełnie inny od dotychczasowych. Przeznaczony jest bowiem głównie dla rodziców i dziadków. W roli głównej wystąpi mój syn Paweł.
Przypadek mojego syna pokazuje, jak ważną sprawą jest to, żeby skupić się na talentach, którymi dysponuje nasze dziecko, a nie nakazywać mu robić to, co nam się wydaje słuszne dla niego. Wszak młody człowiek ma prawo pokierować swoim życiem tak, jak uważa za słuszne. My, dorośli, możemy tylko własnym przykładem pokazywać, jakie są ponadczasowe wartości moralne i zasady współżycia społecznego. Nie mamy prawa niczego narzucać, bo to jego życie!
Paweł znalazł sobie ciekawą niszę: recenzuje w Internecie pełnometrażowe filmy dla dzieci. Dzięki internetowej witrynie www.filmydladzieci.net możesz szybko dowiedzieć się, co mogą oglądać na ekranie Twojej dzieci.
Nam dorosłym wydaje się, że gdy film jest animowany, lalkowy lub rysunkowy, to zawsze jest przeznaczony do odbioru przez dziecko i niczym mu nie zagraża. Nic bardziej błędnego, co pokazuje w swoich recenzjach Paweł. Nigdy bym się nie spodziewał, że aż tyle filmów jest przez niego zdyskwalifikowanych do oglądania przez dzieci!!!
I pomyśleć, że droga filmowa Pawła mogła się potoczyć zupełnie inaczej przez durną nauczycielkę w liceum, nota bene w randze wicedyrektorki. Jestem przekonany, że prawdziwi pedagodzy darują mi to negatywne określenie względem ich koleżanki po fachu.
Paweł od dziecka wykazywał niezwykłą cierpliwość i „fotograficzną” dociekliwość przy układaniu klocków, majstrowaniu przy różnych składanych zabawkach typu „mały mechanik”, a później ogromnych układankach puzzli. Potem nastała era komputera, więc w gimnazjum potrafił np. punkt po punkcie przez klika miesięcy odwzorować przestrzennie kombiwar – takie urządzenie do grzania potraw gorącym powietrzem. W liceum zaś robił filmy animowane.
Niestety, wspomniana powyżej nauczycielka informatyki zamiast wykorzystać zainteresowania Pawła do pokazania uczniom zastosowań tej dziedziny wiedzy, wolała go gnębić nauką o bazach danych, który to temat zupełnie go nie interesował. W rezultacie opuszczał nudne zajęcia i miał praktycznie same jedynki. Co więcej, kilka innych nauczycielek, chcąc się przypodobać pani wicedyrektor (później nawet dyrektor) szkoły, też go podobnie oceniała, co groziło niedopuszczeniem do matury. Musiałem z nimi i panią wicedyrektor przeprowadzić – że tak powiem – rozmowy edukacyjne.
Pikanterii dodaje fakt, że w tym samym czasie, gdy Paweł miał jedynki z informatyki, pracował w zespole robiącym w ramach podzleceń animacje dla samego Jamesa Camerona (sic!). Ostatecznie nauczycielka osiągnęła jedno: wybiła mu z głowy jego zainteresowania i mój syn porzucił animację. Myślę , że stała się wielka szkoda i krzywda, biorąc pod uwagę jego wyobraźnię. Ależ sukces pedagogiczny!
Na szczęście w 2007 r. rozpocząłem po 30 latach pracy zawodowej własną działalność gospodarczą. Na start dostałem z Urzędu Pracy dotację w kwocie 13300 zł. Z niej kupiłem m.in. swój pierwszy aparat fotograficzny. Była to cyfrowa lustrzanka Nicon D40.
Początkowo Paweł ją ode mnie pożyczał. Potem mi ją zabrał. Oczywiście mogłem się z tego powodu awanturować i tłumaczyć mu, że znajomość fotografiki nie ma żadnej przyszłości. Przecież teraz każdy ma lub będzie miał aparat fotograficzny. Niech więc zajmie się czymś pożytecznym i studiuje coś, co mu da dobrą pracę.
Pewnie swoim starym sposobem myślenia bym tak zrobił. Jednak już mocno przesiąknąłem ideą talentów, którą poznałem dzięki książce M. Buckinghama i D.O. Cliftona Teraz odkryj swoje silne strony. Rozumiałem, że najważniejszym zadaniem nas, rodziców i dziadków, jest wspierać rozwój naszych latorośli w tym obszarze, gdzie mają szczególne uzdolnienia, a więc w obszarze ich talentów. Po latach widać, że była to jedynie słuszna decyzja, bo Paweł rozwija się na swój sposób, a nie narzucony przeze mnie.
W nagrodę za takie postępowanie trafił mi się bonus. Okładkę do mojej książki Przywilej wyboru zaprojektował i wykonał Paweł.
Gdy więc w nadchodzącym Nowym Roku 2016 sięgasz do włącznika telewizora czy odtwarzacza lub idziesz z dzieckiem na film, zajrzyj wpierw na witrynę www.filmydladzieci.net, aby mieć pewność, że przekaz z ekranu będzie odpowiedni. A jeśli nie znajdziesz wybranego filmu, zaproponuj jego recenzję. Z pewnością się ukaże.
Pozdrawiam, życząc dobrego odbioru,
Jerzy
www.poznajswojetalenty.pl
www.jekos.pl